Kvifor fortelje?

Kvifor intervjuar me?

Alle har ei forteljing å dela. Kvar einaste av oss er unike kjelder til ein del av historia om vår tid og vår nære fortid. Framtida treng eit rikt kjeldemateriale om dette, og når det no har blitt så enkelt og så billegg å ta vare på munnlege foreteljingar frå "vanlege folk" - då må me gjera det.

Me treng å lagra forteljingar om levetida vår - korleis det var å veksa opp i lokalsamfunnet, og korleis det såg ut. I dag veit me for eksempel at det er interessant å høyra om grasbøane i bygda, for i dag er dei grodde til med skog. For førti, femti år sidan visste ingen at det kunne bli interessant. På same vis kan ting som i dag er kvardagslege og sjølvsagte bli veldig viktige for folk i framtida.

Me treng å høyra om skuletida, og arbeid og reidskapar og måtar me laga ting på. Mykje kunnskap blir borte når nye verktøy kjem. Og me treng å minnast korleis me arbeidde saman - og korleis me var saman på fritida.

Store hendingar er viktige å ha mange kjelder til. Det er ikkje nok med ein offisiell rapport eller eit avisreferat om kva som hende. Alle involverte såg hendinga på ulikt vis, alle er tidsvitner.

Ikkje berre for framtida

Å dela forteljingane her og no har også fått ein ny verdi. For den moderne arbeidsdelinga og moderne kommunikasjonar og organsering har gjort at me veit mindre enn før om kvarandre. "Ghettoisering" er blitt eit trekk ved tida. Mange kjenner berre folk som liknar på dei sjølve. Derfor har det å dela forteljingar også verdi for samtida!

Du bestemmer bruken

Før me startar opptaket, gjer me ein avtale om at du kan angra etterpå og bestemma deg for likevel ikkje å dela opptaket. Her er avtaleteksten som me foreslår.